Moeten we een klein kind (kleinkind?) wel of niet meenemen naar de begrafenis of crematie?
Het is een vraag die me nogal eens gesteld wordt. Natuurlijk moet dat, d.w.z. ik vind van wel. En heb daar allerlei redenen voor: Je wilt je kind toch niet buitensluiten. Je kind zal je verdriet veel beter begrijpen als het er bij is geweest, je kunt samen verdrietig zijn. Je kind heeft het nodig om te kunnen geloven dat opa er niet meer is. Dood hoort bij het leven. En zo zijn er nog talloze redenen. Redenen die ik best uit wil leggen. Zelden vind ik dat een uitvaart te zwaar is voor een klein kind. Voor ouders kan het anders zijn. Daarom raad ik hen aan om te zorgen voor oppas voor zoon of dochter, zodat ze zelf niet ‘afgeleid’ worden van de afscheidsdienst.
En ondertussen denk ik aan die keer, lang geleden, met die ondernemende kleinzoon van de overledene. Als 2½ jarige had hij, na 3 uur in de auto, energie te over. Dominee zegt: “Laat hem maar lopen”, en “Hij kan hier toch geen kwaad”. Dus gingen om beurten de lampen voor in de kerk aan en uit, klapten de deurtjes voor de banken open en dicht. Gingen de lampen achter in de kerk aan en uit. Op een gegeven moment luidden er kerkklokken. Was er een tweede begrafenisdienst in dit kleine dorp?
Na de dienst vertelde de koster mij dat kleinzoon niet alleen de lichtknopjes had gevonden maar ook het knopje waarmee de klokken gingen luiden. Omdat hij verantwoordelijk was voor de muziek in de kerk kon hij hier niet direct naar toe.
En zo zag ik nog een reden waarom je een kind naar de uitvaart mee moet nemen.
Was dat in deze kerk? Nee, dit is het Oude Kerkje in Oosterbeek, kerk uit mijn jeugd.